pokój z widokiem jednak na Skrzyczne

apdejt:


Kruca bomba, macie rację! Kierunki mi się poplątały dokumentnie. Wstyd normalnie!!! Posypuję głowę popiołem... na swe usprawiedliwienie, powiem tylko, że na Skrzycznym nie byłam, bo ponieważ gdyż albowiem na nartach nie jeżdżę.
Ale niezmienne jest to, że.......


Próbowałam sobie policzyć kiedy ostatni raz byłam w Beskidzie Śląskim....Nawet się udało. Pamiętam, że gdy wróciłam do domu na wieży ratuszowej w Krakowie wisiał monstrualnych rozmiarów.....krawat. Żart taki w prezencie od miasta na 60 urodziny Mrożka. Znaczy było to 21 lat temu!!!!!! Było lato, sam jego początek, wyjątkowo fatalny. Lał deszcz, na Klimczoku zamiast widoku na Beskidy była tylko mgła, którą można było nożem kroić, a w namiocie wszystko było tak mokre, że rozmiękły nawet suchary....

Tym razem w Beskidy, do Szczyrku, ruszyłam z familią, na zimowisko, po raz pierwszy od...od....od...od nie wiadomo kiedy.
Mimo, że początek lutego był niepokojąco ciepły, gdy wyjechaliśmy fronty meteo się zmieniły i pogodę mieliśmy wzorcową: mróz, śnieg i słońce

Frans, syn mój ukochany pojechał po raz pierwszy na prawdziwy obóz sportowy, a my w charakterze asysty. Miałam obawy jak się odnajdzie, bo na miejscu okazało się, że jest najmniejszym i najmłodszym uczestnikiem, ale synowski mój lubi wyzwania. Odnalazł się znakomicie, znalazł nowych kumpli, nauczył się pięknie na nartach jeździć i spędził kilkadziesiąt godzin na macie trenując judo z dużo większymi i bardziej zaawansowanymi.
Dziecko wróciło odmienione!
Ja wypoczęta.
Reszta familii takoż.

I jeszcze kilka widoczków po drodze ze Szczyrku do Wisły

No, a teraz poproszę już wiosnę!!!!